Specjaliści od Freuda twierdzą, że sny nie biorą się z niczego. Prawdopodobnie rodzą się z rzeczywistości, którą mamy w tyle głowy. Mniemam, że mój ostatni sen też się stamtąd wziął. Otóż na jawie miałem przed oczami obrazek sprzed dwóch lat – Katowice, plac Sejmu Śląskiego – dawniej Dzierżyńskiego, co nie jest bez znaczenia dla mojego snu. Pod cokołem pomnika sześć szubienic z dyndającymi portretami zdrajców narodu polskiego. Od razu pomyślałem: Norblin. Jak żywy.

Na szczęście tylko częściowo sprawdziło się polityczne przekonanie, że kto wygrywa na Śląsku, to zwycięża w całym kraju. Z frontu zmagań o Senat – województwo śląskie ma w izbie wyższej 13 miejsc – doszły dobre wieści. KO zdobyło sześć foteli, PiS – pięć, Lewica – dwa. Dobre, a nawet bardzo dobre dlatego, że w poprzedniej kadencji PiS miał 10 senatorów. Wygrana opozycji wyraźna, bez dwóch zdań.
Czytaj całość »

Z pasmanterii śląskich miast i wsi zniknęły popularne „centymetry”, czyli miarki krawieckie wijące się na długość 150 cm. Kto był w wojsku, ten wie, że ową miarką odlicza się dni, centymetr po centymetrze, zbliżające żołnierzy do rezerwy. A my tu na Śląsku, Hanysy i Gorole, „pnioki”, „krzoki” i „ptoki”, prawdziwi Polacy z krwi i kości, a nawet zakamuflowana opcja niemiecka, której wszędzie pełno – odcinamy centymetr po centymetrze do wyczekiwanego 15 sierpnia.
Czytaj całość »

Jeżeli z Częstochowy niosą się modły o przywrócenie województwa skasowanego w 1998 r., to znak na niebie i ziemi, że wielkimi krokami zbliżają się wybory. Tak się to dzieje od 20 lat. Autorem ostatniej uniżonej w tej sprawie petycji – tym razem do premiera Mateusza Morawieckiego – jest do bólu lewicowy prezydent Częstochowy Krzysztof Matyjaszczyk (SLD). Ten sam, tak, ten sam, który pozwala na finansowanie in vitro w mieście u stóp Jasnej Góry. Jak on śmie?
Czytaj całość »

Po sromotnej klęsce w ubiegłorocznych wyborach samorządowych Śląska Partia Regionalna długo szukała przyczyn swojej porażki. Niedawno wymieniła kierownictwo. Czyżby więc w partyjnych kadrach leżał pies pogrzebany? Niekoniecznie…
Czytaj całość »

Przebiegłość polityka każe mu przybierać w każdym miejscu i czasie właściwą do sytuacji: mimikę, gesty, i wypowiadać mądrze dobrane słowa. Wszystkimi tymi narzędziami powinien manewrować w odzieniu, w którym prezentuje się na tyle korzystnie, aby potencjalny wyborca uwierzył, że jego wybraniec jest urodziwy, rzutki i młody na tyle, by mógł spełniać swoje obietnice przynajmniej do końca świata – a nawet… Czyli, reasumując, w arkana przebiegłości polityka wplątana jest sprytnie tzw. mowa ciała i, skrótowo rzecz ujmując, mowa trawa. Przebiegły polityk nie powie w Gdańsku: a po cholerę wam dostęp do morza? Za to w Chorzowie może rzucić (obiecać): przydałby się wam dostęp do morza…
Czytaj całość »