Po sromotnej klęsce w ubiegłorocznych wyborach samorządowych Śląska Partia Regionalna długo szukała przyczyn swojej porażki. Niedawno wymieniła kierownictwo. Czyżby więc w partyjnych kadrach leżał pies pogrzebany? Niekoniecznie…
Czytaj całość »

Przebiegłość polityka każe mu przybierać w każdym miejscu i czasie właściwą do sytuacji: mimikę, gesty, i wypowiadać mądrze dobrane słowa. Wszystkimi tymi narzędziami powinien manewrować w odzieniu, w którym prezentuje się na tyle korzystnie, aby potencjalny wyborca uwierzył, że jego wybraniec jest urodziwy, rzutki i młody na tyle, by mógł spełniać swoje obietnice przynajmniej do końca świata – a nawet… Czyli, reasumując, w arkana przebiegłości polityka wplątana jest sprytnie tzw. mowa ciała i, skrótowo rzecz ujmując, mowa trawa. Przebiegły polityk nie powie w Gdańsku: a po cholerę wam dostęp do morza? Za to w Chorzowie może rzucić (obiecać): przydałby się wam dostęp do morza…
Czytaj całość »

Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma
Wisława Szymborska

Jeżeli pogrzeby bywają pouczające, to niewątpliwie takim było pożegnanie Kazimierza Kutza w Katowicach minionego poświątecznego piątku. Przez większość swojego życia chodził w szatach agnostyka i nie zdjął ich w ostatnich latach mimo choroby i cierpienia. Nie rzucił się w ramiona Pana Boga, jak to często w takich chwilach bywa. Tak na wszelki wypadek.
Czytaj całość »

Powiem uczciwie i aż do bólu szczerze: nie kocham się politycznie w pośle Stanisławie Pięcie z Bielska-Białej i PiS. Powiem więcej: jako facet też mnie nie pociąga – w znaczeniu, jakie podejrzliwym od razu przychodzi na myśl. Jednak istnieje coś takiego jak męska solidarność – i właśnie w jej imieniu podejmuję się obrony pana Stanisława przed Izabelą Pek, byłą flamą.
Czytaj całość »

Właśnie pochylałem się nad czasownikiem „ukraść”, z powodów sobie nieznanych, ale z podziwem dla przodków, którzy ubrali słowo w tyle synonimów, że nie musieli przez wieki – jak my dzisiaj – spowiadać się z siódmego przykazania. Mogli robić swoje i nie żyć w grzechu. Byłem pełen zauroczenia, co „Polak potrafi”, żeby tylko nie kraść, a jedynie: buchnąć, capnąć, podprowadzić, gwizdnąć, zakosić… Jedne żródłosłowa są jasne, inne nie. Takie „podiwanić” to już powstało prawie za mojego życia (po 1945 r.), więc kumam, w czym rzecz. Ale podpi*dzić czy podje*ać, czy też… no zostawmy to wśród setek innych bezkradzieżowych synonimów, których korzeni nie potrafię odnaleźć.
Czytaj całość »

Siedzę wprawdzie w ostatnim wagonie i w końcowym przedziale pociągu, który zmierza ku Autonomii Śląska ‚2020 – ale to nie oznacza, że nie interesuję się lokomotywą i wszystkim, co tuż za nią. A to już nie wygląda ciekawie. Maszynista wysiadł, pierwsze wagony opustoszały, nawet w restauracyjnym pustki… Co robić? Sam przecież nie popchnę tego składu.
Czytaj całość »

Z wielu przyczyn dopiero niedawno wpadł w moje ręce Pomocnik Historyczny POLITYKI „100 pytań na 100 lat historii Polski (1918–2018)”. No nie mogę, nie mogę otrząsnąć się ze zdumienia nad zawartą w nim refleksją o II Rzeczpospolitej. W pytaniach i odpowiedziach nikt poważnie nie zająknął się o wadze przyłączonego do Polski kawałka Górnego Śląska i roli Wojciecha Korfantego w tym dziele.
Czytaj całość »

Znajomy śląski polityk PiS – bywają też porządni ludzie po tej stronie mocy – wytłumaczył mi, na czym polega to całe zamieszanie związane z de-dezubekizacją. Czytaj całość »